De voorbije weken is er – weer – veel te doen geweest over intelligentietesten. Een nieuwe studie onderzocht een claim uit een meta-analyse uit 2011 van oa Angela Duckworth waarin gesteld werd dat de mate waarin je je best deed – ‘did an extra effort’ – de uitslag van een IQ-test zou kunnen beïnvloeden. Deze meta-analyse was niet zonder controverse onder andere omdat het zou betekenen dat de IQ-testen makkelijker beïnvloedbaar zouden zijn, maar ook omdat Duckworth en haar nadruk op grit achteraf behoorlijk door de mand is gevallen waarbij onder andere naar deze studie werd verwezen.

Dit nieuw onderzoek heeft deze stelling nu concreet onderzocht door aan 2 random samengestelde groepen van testpersonen waarbij de controlegroep de IQ-test zonder beloning moest afleggen, terwijl de testgroep een beloning voorgehouden werd van 75 dollar als ze bij de 10% best presterenden zouden eindigen.

De onderzoekers stelden vast dat mensen hierdoor niet echt meer gemotiveerd werden, maar dat de geld-groep wel degelijk beter hun best deden. Op deze manier kon de vergelijking gemaakt worden of beter je best doen zou helpen op de IQ-test. Wat bleek? Nee. Er was geen verschil tussen beide groepen. Dit is goed nieuws voor IQ-tests die zo in feite er degelijker uitkomen.

Maar hoe valt het verschil met eerder onderzoek te verklaren? In veel eerdere onderzoeken werd je best doen, net zoals in dit onderzoek gemeten aan de hand van zelfrapportage. En zoals gesteld: de groep die geld voorgehouden werd, gaf aan dat ze beter hun best deden, maar dit vertaalde zich niet in betere resultaten.

De onderzoekers analyseerden de data verder en zien als verklaring voor eerdere resultaten dat de kans groot is dat mensen die beter scoorden, ook sneller geneigd zijn om te zeggen dat ze beter hun best gedaan hebben. De IQ-test was dus niet het probleem, maar wel de zelfrapportage.

Abstract van het onderzoek:

A positive correlation between self-reported test-taking motivation and intelligence test performance has been reported. Additionally, some financial incentive experimental evidence suggests that intelligence test performance can be improved, based on the provision of financial incentives. However, only a small percentage of the experimental research has been conducted with adults. Furthermore, virtually none of the intelligence experimental research has measured the impact of financial incentives on test-taking motivation. Consequently, we conducted an experiment with 99 adult volunteers who completed a battery of intelligence tests under two conditions: no financial incentive and financial incentive (counterbalanced). We also measured self-reported test-taking importance and effort at time 1 and time 2. The financial incentive was observed to impact test-taking effort statistically significantly. By contrast, no statistically significant effects were observed for the intelligence test performance scores. Finally, the intelligence test scores were found to correlate positively with both test-taking importance (r_c = .28) and effort (r_c = .37), although only effort correlated uniquely with intelligence (partial r_c = .26). In conjunction with other empirical research, it is concluded that a financial incentive can increase test-taking effort. However, the potential effects on intelligence test performance in adult volunteers seem limited.