Gisteren gaf ik een lezing op het High Impact Teaching event in Barneveld en stelde er iets misschien wat aparts voor. Onder andere onder invloed van Hattie kijken we in onderwijs zeer graag naar zaken die een enorm groot effect hebben zoals recent collective teacher efficacy. Het is zeker belangrijk aan dergelijke zaken met mogelijks grote impact te blijven werken, maar vaak kosten deze heel veel moeite en tijd voor dat groot effect te zien.

Het gevaar is dat we door ons hier enkel of vooral op te concentreren, vergeten dat er ook zaken kunnen zijn die weinig moeite en tijd kosten, maar die ook positief effect kunnen hebben. Het effect kan misschien kleiner zijn dan de spectaculaire effectgroottes waarmee geschermd worden, maar als het makkelijk toe te passen is?

Daarom dat ik de benadering van de Education Endowment Foundation wel kan appreciëren. In hun toolkit geven ze niet enkel aan hoe groot het mogelijk effect is -uitgedrukt in maanden-, ze kijken ook naar de moeite die het kost én naar de sterkte van de evidentie.

Voorbeelden van dergelijk laag fruit zijn bijvoorbeeld samenwerkend leren, werken aan metacognitie – zie ook de posters, effectief huiswerk (ja huiswerk!), en veel van wat in Klaskit staat.

Soms is het zelfs cynisch te noemen als we liever geld uitgeven aan (zeer) dure maatregelen waar weinig of geen evidentie voor bestaat dat het enig effect zou hebben zoals bijvoorbeeld co-teaching, terwijl we laaghangend fruit over het hoofd zien of soms zelfs afraden.

P.S.: als er iemand met een grote zak geld dit leest, het EEF staat open voor een Vlaamse en/of Nederlandse vertaling van de Toolkit.