Deze blogpost werd geschreven door Eva Faes en Eva Dierickx. Beide zijn docenten aan de AP-hogeschool te Antwerpen

Als we willen dat onze kinderen opgroeien tot volwassenen zonder vooroordelen of vooringenomenheid, moeten we als leerkrachten en als ouders soms uit onze comfortzone stappen. Zoveel werd de laatste dagen opnieuw duidelijk. Een eerste noodzakelijke stap daarbij is om te praten over diversiteit, huidskleur en racisme met onze kinderen.

Veel volwassenen denken dat kleuters te jong zijn om kritische gesprekken te hebben over huidskleur of racisme en zijn bang om hun te ‘wijzen op verschillen’ (Husband, 2012). Maar zo een goedbedoelde ‘kleurenblinde aanpak’ doet vaak meer kwaad dan goed (Wright, 2000; Hughes et al., 2006). Als er geen taal wordt aangereikt gaan kinderen wel zelf hun conclusies trekken uit de beelden en woorden waar zij elke dag mee geconfronteerd worden. Hierdoor zouden zij kunnen veronderstellen dat de bestaande ongelijkheid terecht en rechtvaardig…