Kreeg net een triest bericht van Danny, de Hammond en Rhodes-speler van Blue and Broke. Wat mensen niet weten is dat Danny en ik elkaar al kennen van in de eerste kleuterklas. De klas van juf Yvonne in de gemeenteschool van Adegem.
Ze was onze eerste ervaring met het onderwijs en we zijn haar nooit vergeten, ook al lijkt het vreemd voor iets wat ondertussen zolang geleden is. De minzame, superlieve vrouw, getrouwd met de directeur van de jongensschool waar we later terecht zouden komen, bleef haar kinderen lang volgen. De voorbije jaren sprak ze regelmatig mijn grootouders aan over wat ik deed of hoe het met me ging. Ze deed dat voor alle duidelijkheid niet alleen met mij.
Het waren andere tijden, maar ik weet zeker dat er nu ook nog vele juffen (en meesters) rondlopen zoals juf Yvonne. Het zijn de stille maar echte helden van het onderwijs.
P.S.: denk dat het trouwens vrij uniek is dat er in een band twee leden zitten die elkaar al zolang kennen zonder familie te zijn.
X, Y of Einstein? 
Dag Pedro, Mooie woorden en ja hoor er zijn nog zo’n stille helden. Vroeger en nu. Kleuterjuffen, leerkrachten lager, middelbaar en hoger onderwijs. In elke leeftijdsgroep en op elke school kom je ze wel tegen.
Zo kreeg ik een keer ergens in Gent een ppt/les van iemand over o.a. ‘cyber kids’. Je maakte toen een grapje over ‘the wall’ en daarmee bedoelde je niet de Berlijnse muur voor de duidelijkheid. Toen ik als enige in een lach schoot antwoordde je toen met een uitgestreken gezicht dat ik mijn leeftijd had verraden. Helemaal waar.
Kortom: beschouw jezelf ook maar als een ‘stile held’. Ik heb zelfs weet van stagebegeleiders uit het Aalsterse die jou ook zo zien. Diep respect!
Mvg, Marc De Gusseme
Dank!
Ontroerend.