Zoals verschillende onder jullie weten, schrijf en speel ik muziek. Soms schrijf je songs omdat je een goed idee hebt, soms schrijf je een song omdat het niet anders kan. Maar heel soms loopt het nog net iets anders.

Ooit zag ik een aflevering van een of ander programma van het leven zoals het is op een luchthaven. Het inspireerde me tot een song Transit Zone waarin de aparte toestand probeer te vatten over dat niemandsland waar je je soms kan bevinden. Een song op basis van een idee dus.

Een tijdje later werd een van mijn zussen ernstig ziek. Een vergaande spoedoperatie was nodig en ik bleef de nacht voor de operatie bij haar. Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan, ik kon het jonge meisje niet troosten, niet geruststellen. Toen ik naar huis reed wou ik een song schrijven, maar het lukte niet. Tot ik opeens besefte dat ik de song al schreef. Transit Zone dus, een lied dat een hele nieuwe betekenis kreeg.

Vandaag maken we ons hier samen terug zorgen over iemand die ons meer dan dierbaar is, waarbij geruststellen en troosten een moeilijke, bijna onmogelijke opdracht lijkt. Het zal net als bij mijn zus ongetwijfeld goed komen, maar duim gerust mee.

De song klopt nog steeds.