Ocharme op het einde 😉
Categorie archief: Grappig
De Ideale Wereld over Angst onder jongeren en mediawijsheid (met kleine rol voor minister Crevits)
De Ideale Wereld over groepswerk (dat ouder is dan je denkt…)
En ten overvloede – na de reacties op een cartoon vandaag op twitter – dit is satire. Dus nee, ik denk niet dat we in het onderwijs te veel vakantie hebben. We nemen gewoon onze overuren op.
Dat ik daar zelf nooit was opgekomen: wetenschappelijke paper als een song gepubliceerd
Bestaat het zelf wel of niet? Het is een vraag die al een hele tijd in psychologie leeft. Een bijdrage aan deze discussie is net gepubliceerd in Frontiers in Psychology en ontdekte ik via Neuroskeptic.  Psycholoog J. Scott Jordan van Illinois State University schreef de paper/song als een eerbetoon aan filosoof Thomas Metzinger die stelde dat het zelf wel bestaat als een theoretisch model, maar niet in werkelijkheid. De titel van de song verwijst hier duidelijk naar: ‘It’s Hard Work Being No One’.
Nu het stuk is wel een opiniebijdrage, en geen wetenschappelijke studie die op toon werd gezet en er zit wel meer duiding in de paper dan de lyrics, maar toch. Over lyrics gesproken, een fragment:
It’s hard work Being No One
Trying so hard to erase
the indelible trace
the sun leaves on my face
It’s hard work Being No One
Trying so hard to forget the HEs and SHEs
and the THEYs and the WEs
and the glorious YOUs and MEs
I got a ticket on the next train to OZ
Gotta see that crazy wizard because
even tin man was an I, just had no heart
scarecrow was an I, just not that smart
and the lion, he’s a coward, but at least he’s an I
me, I’m just a guy who has to deny he’s an I
oh I wish that I could depart
this lonely land of Descartes
Je kan de song hier beluisteren.
Waarom elke lagere school een jukebox zou moeten hebben…
Lees zeker tot het einde…
Het is een idee waar ik al jaren mee speel, maar ben het vrij zeker: elke basisschool zou minstens een jukebox moeten hebben. Denk even na: wat kan je allemaal niet leren van een jukebox? Terwijl de muziek het meest voor de hand ligt, kan de jukebox gebruikt worden voor het aanleren van letters en cijfers. De fijne motoriek oefenen met het induwen van de knopjes, is misschien te ver gezocht, maar het toestel bevordert wel degelijk autonomie zoals Deci en Ryan eerder omschreven: het kind krijgt zelf de keuze uit een beperkt aantal opties om een liedje te kiezen wat motiverend kan werken. De leerkracht kan het aanbod van liedjes aanpassen aan de tijden van het jaar, denk aan kerstliedjes of sinterklaasliedjes. Daar is de lente van Jan De Wilde kan misschien voor lastige vragen zorgen. De lichtjes van de jukebox kunnen trouwens ook rustgevend werken bij overactieve kleuters en hebben niet het schadelijke blauwe licht van een schermpje. Dat de kinderen hierdoor ook nog met erfgoed in contact komen is enkel maar een pluspunt te noemen. Dat de jukebox een lawaaierige klas zou kunnen overstemmen, lijkt me eerder misbruik.
Ik moet bekennen dat veel van wat ik hierboven schreef, ik ooit gebruikte om mijn vrouw te overtuigen een jukebox te kopen toen mijn vrouw zwanger was van onze eerste zoon. Jaren na datum zal ik ook maar toegeven dat het vooral was omdat ik een jukebox wou. Ik bedacht eerder deze week of dit soms ook niet het geval is bij sommige van de didactische media die we in scholen kopen? Willen we soms niet gewoon het ding en zijn de didactische redenen dan niet vooral een rationalisering van onze wens?
Nee, we hebben nog steeds geen jukebox en de kinderen zijn ondertussen te oud.
De Ideale Wereld over de achteruitgang in het onderwijs (video)
De Ideale Wereld over tomaten, of was het over inclusie, minister Crevette?
Herkenbare cartoons over terug naar school
Via Huftington Post vond ik deze cartoons van Adrienne Hedger die wellicht voor verschillende ouders zeer herkenbaar zijn:
De 10 Twittergeboden volgens Stijn De Paepe
Soms heb je van d die dagen dat een mens wat moedelozer wordt, het even wat minder ziet zitten. Kleine dingen kunnen dan helpen. Deze 10 twittergeboden van ‘rederijker’ en collega Stijn De Paepe toverden zo een glimlach op mijn gezicht. Hij schrijft zelf ‘eindelijk’, ik dacht bij mezelf precies op tijd.
