We weten al langer dat iets uitleggen aan iemand anders een effectieve studiemethode kan zijn. Niet om iets nieuws te leren, maar zeker wel om het te helpen ordenen in je hoofd en het zo beter te onthouden.

Maar nu vond ik via Dan Willingham een extra top tip in de vorm van deze studie van Wang, Cheng en Mayer. Het zou effectiever zijn om de uitleg te doen voor een camera voor een imaginair publiek, eerder dan voor een echt levend publiek. De reden? Wellicht is uitleg geve aan 1 persoon of 7 andere personen meer afleidend of stresserend. Om dit te checken mat men oa ook de polsslag.

Dus toptip voor iedereen die aan het studeren is, leg het uit op video.

Abstract van het onderzoek:

Learning-by-teaching is a generative learning strategy in which students are asked to teach what they are learning to others (Fiorella & Mayer, 2015). In this study, college students watched a multimedia lesson on chemical synaptic transmission with instructions that afterward they would explain the materials by making a lecture video (teach-to-camera condition), explain to a student face-to-face (teach-to-student condition), or explain to seven students face-to-face (teach-to-group condition), and then they engaged in the corresponding teaching activity, respectively. Compared to the other two groups, the teach-to-camera condition performed significantly better on a transfer test, reported significantly lower social presence, experienced significantly lower arousal as measured by pulse rate, and engaged in significantly more generative processing via quality explanations, which were measured by a number of idea units, elaboration statements, and monitoring statements. The teach-to-camera condition significantly outperformed the teach-to-group condition on a retention test and reported significantly lower state anxiety, teaching difficulty, and cognitive load during teaching than the teach-to-group condition. The relation between audience presence and learning outcome was mediated by the negative impacts of distraction during teaching (e.g., anxiety or extraneous cognitive load ratings) and the positive impacts of generative processing during teaching (e.g., number of idea units generated). Teaching to an imaginary audience via video is more effective for learning than teaching to a student or group of students because it minimizes distraction while freeing up the capacity to increase active generative processing. (PsycInfo Database Record (c) 2023 APA, all rights reserved)

Via Larry Ferlazzo vond ik deze mooie nieuwe reeks van geschiedenisvideo’s van StoryCorps.

Deze eerste speelt zich af in België dichtbij de Duitse grens…

Deze grafiek was me nog niet eerder opgevallen, maar dit opiniestuk in Knack bracht me op het spoor:

Het slechte nieuws: het vertrouwen in onderwijs gaat significant achteruit – wat wil je met alle berichten over onderwijs – maar het goede nieuws is dat onderwijs nog steeds bovenaan de instellingen qua vertrouwen.

Er zijn trouwens opvallende verschillen qua leeftijd:

Deze column las ik al in De Standaard, niet lang nadat PIRLS uitkwam, maar nu kun je Wouter de column zelf horen voorlezen. Ik vermoed dat er verschillende onderwijsmensen (en andere mensen) het grondig eens zullen zijn met wat hij hier vertelt, en anderen grondig oneens. Wat de column quasi zeker doet: is je aan het denken zetten. In feite raakt Deprez hier aan de aloude pedagogische paradox over vasthouden en loslaten.

Wat er soms misgaat in het onderwijs? Misschien weet Wouter Deprez het wel. In de schoolcarrières die zijn kinderen al achter de rug hebben, ziet hij de klemtoon op zelfredzaamheid alleen maar toenemen. En zelfredzaamheid is mooi. Maar te veel zelfredzaamheid lijkt op ‘trek uw plan’ of ‘zoek het zelf maar uit’. En dan laat het onderwijs kinderen en hun ouders in de steek.