Nee, met doorslaan heb ik het niet over dat akkefietje aan de faculteit filosofie in Leuven, maar wel over dit ontluisterend idee in sommige delen van de V.S.. Er is al een tijdje aandacht voor persoonskenmerken als “grit” daar in onderwijs, het belang van vastberadenheid, doorzettingsvermogen,… Er verschijnen tal van boeken over het onderwerp en de nodige trainingen. Ondertussen verschijnt er wel onderzoek dat een en ander relativeert.
Maar nu brengt de NY Times het verhaal van plannen om scholen af te rekenen op het resultaat van hoeveel vastberadenheid en doorzettingsvermogen ze al dan niet bij hun leerlingen bereiken. Er is al veel te zeggen over centrale testen en afrekencultuur, maar dit slaat imho alles.
Een van de belangrijkste propageerders van “grit” neemt niet toevallig compleet afstand van de praktijk:
“I do not think we should be doing this; it is a bad idea,” said Angela Duckworth, the MacArthur fellow who has done more than anyone to popularize social-emotional learning, making “grit” — the title of her book to be released in May — a buzzword in schools.
She resigned from the board of the group overseeing the California project, saying she could not support using the tests to evaluate school performance.
Een van mijn komende blogs zou gaan over een studie over Grit waaruit blijkt dat Grit dat terwijl persoonlijkheid 6% van de variantie in prestaties voorspelt, Grit er NIETS daaraan toevoegt.
Ik link in deze post naar mijn Engelstalige blogpost over dat onderzoek, inderdaad!