Een mail van Ilse om 10u50. Of we dringend in een teams-vergadering kunnen komen om 11u. Vreemd. Dringend.
10 minuten later weten we waarom. Ingrid is niet meer. Plots, onverwacht.
Zelden was een collega zo een steunpilaar in een opleiding. Lang vakgroepvoorzitter van de de pedagogen. Lang mee verantwoordelijk voor de stages. Vakbondsvrouw.
Zij was het die ik belde die eerste maandag dat ik les gaf op de hogeschool. Mijn tweede les die dag was helemaal de mist in gegaan. Ik belde haar. We overliepen samen mijn les waardoor ik besefte dat ik ongeveer alles fout had gedaan dat ik kon fout doen. Zij gaf me tips. Zij deed me verder gaan.
De voorbije twintig jaar veranderde de relatie. Regelmatig kreeg ik telefoontjes of mails met gerichte vragen over wat de wetenschap zegt over dit of gene. Even vaak belde of mailde ik haar om advies. Ze heeft me nog vaak gered zonder dat iemand het wist.
Ze had nog heel veel plannen. Zowel voor de laatste jaren in haar lerarenopleiding, en zeker voor daarna.
Het mag niet zijn. Dank Ingrid voor alles, ook zeker in naam van de vele leraren die jij gevormd hebt.
Hey Pedro
Toch niet Ingrid De Clercq? We hadden het thuis nog over haar deze week want er is blijkbaar een naamgenote actief bij Vives Brugge in de lerarenopleiding. Dat zou wel heel bizar zijn.
Spijtig genoeg wel.
Ooooh
Ik krijg er koud van.
Dat was een ferme madam.
Ze zal gemist worden.
Veel sterkte.
Mooi eerbetoon Pedro. Inderdaad het einde van een tijdperk.
Mooi eerbetoon inderdaad. Triest.
Shit Pedro,
Dit is heel heftig!
Mooi dat je haar op zo’n positieve manier in je gedachen kunt houden.
Met vriendelijke groet,
Jo Hanssen
Dag Pedro,
Dank voor dit mooie eerbetoon.
Had het bericht eerder gekregen via de voetbalwereld (zonen nog met mijn zoon gevoetbald) en vol ongeloof gelezen. Onwezenlijk.
Zo een gedreven persoon voor een lerarenopleiding laat leegte achter. Hopelijk is haar aandenken een blijvende inspiratie voor velen.
Dag Pedro,
Ik ben ondersteboven van dit bericht.
Ingrid heb ik ook heel goed gekend: als directe collega in wat toen nog OLO heette. (O.m. samen een Praagreis gemaakt en vaak samen gevolleybald.) Een korte tijd collega op OSO, maar toen ik geen les meer gaf âin het regentaatâ, is het contact verwaterd.
Toch had ik graag een rouwbericht ontvangen. (Wellicht krijgen jullie een digitale versie die je zult willen doorsturen?)
Groet en dank,
Jan (Missinne)