Onze gastblogster is Sanne Rathé. Zij schreef een doctoraat over de rol van spontane aandacht voor Arabische getallen in de wiskundige ontwikkeling van jonge kinderen.
Wassim (4 jaar) is enorm geboeid door Arabische getallen. Het lijkt wel of hij overal Arabische getallen zoekt in zijn omgeving: “Welk getalletje staat er vandaag op de kalender, meester Bram? Kijk, op de kroon van Thijs staat cijfer 5! Wij wonen thuis in huisnummer 12”. Meester Bram merkt bovendien op dat Wassim al heel wat Arabische getallen correct kan lezen.
Net zoals Wassim hebben sommige kleuters al op jonge leeftijd spontaan interesse voor Arabische getallen. En dat is maar goed ook, want onderzoek toont aan dat een goede kennis van Arabische getallen en spontaan bezig zijn met Arabische getallen in de kleuterklas zorgt voor een sterkere start in het eerste leerjaar.
Geen ontwikkelingsdoel, maar wel belangrijk volgens onderzoek
Volgens de ontwikkelingsdoelen voor wiskundige…
View original post 681 woorden meer
X, Y of Einstein? 
Dit gelezen te hebben rijst de vraag: “zou dit ook werken voor andere zaken”. Zou ik spelenderwijs kinderen met programmeren in aanraking kunnen laten komen, zodat ze later betere software developers worden?
Een if-statement is een kwestie van heb je voldaan aan een voorwaarde (“heb je een blauw muntje”) dan geldt het TRUE-gedeelte en anders het FALSE-gedeelte. Dus heb je een blauw muntje dan mag je oefening X doen en anders moet je oefening Y doen.
Een WHILE-loop doorloopt een aantal keren de cyclus zolang (WHILE) aan een voorwaarde (je hebt nog muntjes). Kinderen krijgen allemaal eerst 6 muntjes en moeten rondjes rennen. Iedere keer als het rondje is gerend dan moeten ze een muntje afgeven totdat ze geen muntjes meer hebben en dan mogen ze het rondje niet meer rennen.
Die twee statements zou je dan ook kunnen combineren (bv. in de gymzaal). Je laat ieder kind 6 oefeningen doen en welke is afhankelijk van de muntjes die ze hebben. Je geeft ze (of je laat ze zelf pakken) muntjes in twee kleuren. Ze komen bij jou aan en laten zien dat ze muntjes hebben. Dan komen ze bij een kind aan die zegt welke oefening ze moeten doen op basis van de kleur van het muntje. Aan het einde van de oefening moeten ze het munt in een bak leggen en moeten ze terugkomen bij jou. Hebben ze geen muntjes meer dan mogen ze op het bankje gaan zitten wachten tot alle kinderen alle muntjes op hebben.
in programmeren (PYTHON-programma) hebben ze dus dit nagebootst:
muntenKind = [“Blauw”, “Geel”, “Blauw”, “Blauw”, “Geel”, “Blauw”]
muntjes = 6
WHILE muntjes > 0:
# wat is de kleur van het laatste muntje (python telt rijen vanaf 0 dus eentje aftrekken)
if muntenKind[muntjes-1] = “Blauw”:
#doe oefening X
else:
#doe oefening Y
muntjes = muntjes – 1
#ga op bankje zitten