Het idee van die ene leraar die het verschil maakt, die in jou gelooft, waar je een goede band mee hebt. Het is niet enkel de bron voor verschillende boeken en verhalen, het komt echt voor. Maar een nieuwe studie zet er wel enkel kanttekeningen bij. Door meer dan 3600 Australische leerlingen te volgende tussen 8 en 15 jaar kon men de evolutie in kaart brengen van dergelijke relaties en hun effecten. De studie werd geleid door Ioannis Katsantonis, een doctoraal onderzoeker aan de Faculteit Educatie van de Universiteit van Cambridge.

Wat blijkt? De resultaten van het onderzoek geven aan dat de patronen van leerlingbetrokkenheid genuanceerder zijn en er waarschijnlijk een aanhoudende en collectieve inspanning nodig is om positieve relaties op te bouwen tussen zowel leerlingen als hun lesgevers.

Uit het onderzoek bleek dat de langetermijneffecten van leerlingen die in de basisschool een sterke relatie met hun leraar hadden, op zijn best beperkt waren. Tegelijk geven de resultaten ook aan  dat elke leraar potentieel een positief verschil kan maken voor de betrokkenheid en het gevoel van welzijn van een leerling op school. Ook als dit dus niet geval was in het verleden, net omdat die betrokkenheid voortdurend kan veranderen.

“Zelfs als een leraar ongelooflijk hard werkt om een ​​kind op de basisschool te helpen, betekent dat niet noodzakelijkerwijs dat je vijf of tien jaar later die leerling gesetteld en gelukkig zal zijn en en nog steeds inzet op leren”, stelt hij. “Sommige aspecten van de betrokkenheid van studenten blijven stabiel, maar er is ook een grote mate van fluctuatie. Dit geldt vooral tijdens de overgang van het basis- naar het secundair onderwijs.”

Abstract van het onderzoek:

The role of the school climate in buffering disengagement remains relatively underresearched. The present study examined transitions between classes of early adolescents’ school engagement and relational school climate factors influencing classes of students’ (dis-)engagement, and how these were linked with academic achievement in mid-adolescence. A representative sample of 3,643 early adolescents (48.72% females) from the Growing Up in Australia cohort study was utilised. Latent transition analyses indicated three classes of school engagement, namely mostly disengaged, moderately engaged and highly engaged. Significant transitions were found between classes with fewer students becoming moderately engaged and mostly disengaged. Having a positive teacher–student relationship and higher feelings of school belonging predicted membership to the highly engaged classes. Highly engaged students were fewer by age 12 but had the best achievement only in numeracy, writing and spelling tests at age 14/15. The study underscores the importance of positive relational school climate for fostering school engagement and achievement.