Werken met peer tutoren kan ongelijkheid in onderwijs helpen verkleinen, dit weten we al langer dan vandaag. Maar een nieuw onderzoek bevestigt dat dit ook zeer makkelijk kan misgaan en net het omgekeerde kan bereiken.

Het onderzoek van Jelle Sierksma, gepubliceerd in Nature’s Science Of Learning, toont dat bij niet doordacht gebruik van peer tutors, de ongelijkheid net kan toenemen tussen leerlingen.

In dit onderzoek keek Sierksma of jonge kinderen ervoor kunnen zorgen dat minder competente leeftijdsgenoten minder kansen krijgen om te oefenen en hun vaardigheden te verbeteren in vergelijking met leeftijdsgenoten die al beter waren in het domein. Uit het eerste onderzoek met 253 kinderen tussen 6 en 9 jaar blijkt dat kinderen begrijpen dat niet alle hulp even nuttig is: ze denken dat leeftijdsgenoten die aanmoediging (hints) krijgen in plaats van directe antwoorden, meer kunnen leren.

Vervolgens werden in onderzoek 2 en 3 respectievelijk 80 en 41 kinderen tussen 7 en 9 jaar oud beoordeeld op hun werkelijke gedrag in een experimentele setting. De deelnemers kregen te horen over twee onbekende kinderen van dezelfde leeftijd, van wie ze later te weten kwamen dat ze goed of niet goed waren in het oplossen van puzzels (onderzoek 2) of wiskunde (onderzoek 3). Daarna mochten de deelnemers beide kinderen helpen met een puzzelquiz (onderzoek 2) of een wiskundequiz (onderzoek 3) door hen aanmoediging of directe antwoorden te geven wanneer ze om hulp vroegen.

Uit beide onderzoeken bleek dat kinderen eerder aanmoediging gaven aan competente leeftijdsgenoten en directe antwoorden aan minder competente leeftijdsgenoten. Dit suggereert dat wanneer jonge kinderen verschillen in bekwaamheid opmerken, ze bijdragen aan het behoud van de bestaande situatie door de zwakkere leerlingen minder kansen te bieden om hun vaardigheden te verbeteren, terwijl zij juist het meest zouden profiteren van die kansen, omdat gewoon de antwoorden geven er kan voor zorgen dat de kinderen niets leren. Ze moeten namelijk niet nadenken.

Abstract van het onderzoek:

Exchanges of help between children are common and often have positive consequences. But not all help is equally beneficial, for example because some help does not provide an opportunity to practice and develop skills. Here I examine whether young children might perpetuate competence-based inequality by providing incompetent peers with less opportunity to practice and improve their skills compared to competent peers. Study 1 (N = 253, 6–9 years) shows that young children understand not all help is equally beneficial: Children think that peers who receive empowerment (hints) vs. non-empowerment (correct answers) help can learn more. Study 2 (N = 80) and 3 (N = 41) then assessed children’s (7–9 years) actual helping behavior in a lab-based experiment. Through a cover story, participants were introduced to two unknown, same-age children whom they later overheard were either good or not good at solving puzzles (Study 2) or math (Study 3). Subsequently, participants got to help both of them with a puzzle-quiz (Study 2) or a math-quiz (Study 3) by providing either empowerment or non-empowerment when they asked for help. Across both studies, children were more likely to provide empowerment help to competent peers, and non-empowerment help to incompetent peers. This work suggests that when young children perceive differences in competence (e.g., based on stereotypes), they contribute to maintaining the status quo by providing the most vulnerable students, that would profit the most from improving their skills, less opportunity to do so.