Men zegt soms dat je een dorp nodig hebt om een kind op te voeden. Dit merk je zeker als het minder goed gaat met een kind of jongere, zoals het momenteel met veel jongeren niet zo best gaat. Gelukkig niet met de meerderheid. De voorbije jaren heb dit van heel dichtbij gezien.

Deze periode studeren een heel pak jongeren af, en dat is in de eerste plaats de verdienste van de jongeren zelf, maar ook van het dorp rondom hen.

Het applaus op de deliberaties is dus ook voor hen, voor de leraren, ondersteuners, directies, de mensen van Bednet, de CLB-medewerkers, de mensen in de verschillende instellingen, de gezinnen, de families, de vrienden,…En de vele anderen die ik nu nog vergeet.

Op sociale media zag ik ook de zorgen voor wie het nu (nog) niet halen en waar de jongere en het dorp nog werk hebben. Ik hoop dat beide hun verantwoordelijkheid opnemen.

Oja, vanavond zal ik aan die allen dankbaar denken, maar toch ook aan die ene die de voorbije maand iedereen verbaasd heeft en op wie ik niet trotser zou kunnen zijn.