We weten al een tijdje dat de topplaatsen in rankings zoals PISA vaak (en vooral) ingenomen worden door Aziatische regio’s en landen. Het zou dan niet onlogisch zijn om methodes uit die plaatsen over te nemen als je even goed wil presteren, maar iedereen die een beetje van vergelijkende pedagogiek kent, weet dat het niet zo simpel is.

John Jerrim toont dat het inderdaad niet zo eenvoudig is door te kijken hoe Chinese kinderen in Australië presteren. Belangrijk is te beseffen dat dit maar om een kleine groep gaat, maar het (onderzoeks)voordeel is dan weer dat het steeds een minderheid is in gelijk welke school.

Wat blijkt? De Chinese kinderen, ongeacht het inkomen, presteren beter dan hun Australische (of Britse) leeftijdsgenoten. Hoeveel beter? Zowat 2 jaar voorsprong.

De BBC bekeek ook de situatie in Groot-Brittannië en het beeld is gelijkaardig:

Maar dit geldt bij uitbreiding ook voor kinderen met andere Aziatische achtergrond:

In het recente boek van Amanda Ripley, waarin ze de verschillende toplanden en -regio’s bezoekt, blijken de verwachtingen van ouders en hoe er naar onderwijs en het belang van onderwijs gekeken wordt een belangrijk element te zijn dat deze landen en regio’s met elkaar gemeenschappelijk hebben.