Vier kleuters aan een tafel… Ze boetseren met klei. Eén van de kleuters kneedt de massa en bekijkt hoe minuscule stukjes aan zijn vingers blijven plakken en onder zijn nagels verdwijnen. Een tweede rolt de klei op de tafel. Er liggen een heleboel ‘worstjes’. Een ander maakt een dinosaurus, zo eentje met stekels op zijn rug. Ik denk: “Dat wordt een mooi resultaat.” Als ik vijf minuutjes later terug ga kijken, is er van de dino geen spoor meer te bekennen. “Kijk juf, de klei kan wel in duizend stukjes.” Ietwat teleurgesteld, antwoord ik “Wow, ik zie het!”.
Vaarwel resultaat, welkom creatief proces.
Sabine Pampler, atelierpedagoog van ‘Atelier in een koffer’ zou trots zijn…
- … op de kleuter, want hij voegt een ervaring toe aan zijn creatief leerproces. Hij leerde door zijn experiment nog meer bij over wat het materiaal doet, hoe het voelt, of verandert.
- … op mij, omdat…
View original post 834 woorden meer