Deze ochtend begon ik om zes uur de audio in te spreken van 2 filmpjes voor een online cursus die dinsdag moet verschijnen ter vervanging van mijn aulalessen. Een uur later had ik twee keer twee minuten. Gisteren heb ik de hele dag gewerkt aan het uitwerken van de twee leerpaden en ik zit zowat halverwege.
En deze ochtend besefte ik dat ik in de val aan het trappen ben, waarvoor mijn baas in Leiden me had gewaarschuwd. Ik probeer namelijk dezelfde kwaliteit te leveren die ik mijn lessen nastreef en dat gaat niet in zo een beperkte tijd. Voor die twee aulalessen die ik al had voorbereid, werkte ik al uren – en dat was dan puur een update van vorig jaar. En dan zijn er nog mijn ander lessen en taken.
Leg de lat hoog, maar wees niet onredelijk. Doe je best, maar besef dat dit geen sprint is, maar een marathon kan worden waarbij niemand geholpen wordt als je crasht. Ik denk dat ik deze laatste zin nog vaak ga herlezen.
Oh, en voor de niet-onderwijsmensen:
Oh, en voor wie een beetje hoop wil, check hier.
Dag Pedro als 50-jarige student op Artevelde en stagiair in mijn eindstage en vader van 3 en echtgenoot van een lerares in het lager buitengewoon onderwijs en een lezer van jouw berichten ben ik uitermate blij dat je ook deze kant eens belicht.
Inderdaad mijn vrouw is ook moeder en bang om morgen tussen mogelijk besmette kinderen te gaan lopen. Niet voor haarzelf maar om ons in gevaar te brengen.
Ik verwacht op korte termijn heel veel zieke leerkrachten trouwens als nu iedereen opvang moet voorzien.
En wat dan?
Pingback: Goed advies voor als je online moet les geven | X, Y of Einstein?
Pingback: Bij het begin van de tweede week… | X, Y of Einstein?
Pingback: Wat zijn we lief voor elkaar | L i n d a D u i t s
Pingback: Terugkijken op de blog tijdens de eerste jaarhelft… | X, Y of Einstein?
Pingback: Een jaar geleden ontplofte mijn blog. Een kleine, persoonlijke terugblik op de ‘marathon’ | X, Y of Einstein?