De spanning is te stijgen in de congreszaal. De CEO’s in de zaal keken al weken uit naar deze datum. De parking staat vol glimmende bolides, al dan niet met chauffeur. De dagvoorzitter bouwt de spanning nog een beetje op, maar dan is het moment werkelijk daar, meester Frank beklimt het podium.

“Hallo allemaal,

het is een eer voor me om mijn inzichten uit mijn klas te delen zodat ik jullie kan helpen je bedrijf future-proof te maken. Als leerkracht van het tweede leerjaar ben ik gewoon om mensen voor te bereiden op hun toekomst. Het is de core-business van onderwijs. We leven in tijden die steeds sneller lijken te veranderen, en die veranderingen die ziet een leerkracht vaak als eerste.

Zo zagen mijn collega’s en ikzelf de voorbije jaren hoe de samenleving steeds diverser werd. En nee, maak niet de fout om diversiteit te herleiden tot allochtoon of autochtoon. Dit is een simplificatie. Eerder deze week toonde Pano nog hoe divers een klas kan zijn met hoogbegaafde kinderen, kinderen met ADHD, kinderen die een jaartje bleven zitten, enzovoort.

Goede lesgevers weten dat je elk kind verder moet brengen en blijvend moet betrekken. Als ik iets kan meegeven dat cruciaal is bij het omgaan met deze diversiteit is het belang van doelgericht werken. En dan bedoel ik niet zo een of andere wollige visie die goed klinkt, maar echt weten wat minimaal bereikt moet worden en tegelijk zien waar en wat  een kind meer kan. Die doelen meegeven en hoge verwachtingen hebben is 1 ding, maar tegelijk ervoor zorgen dat het kind optimaal ondersteund wordt om dit te bereiken, dat is goed onderwijs. Je zou kunnen denken: een kind dat zijn of haar targets niet haalt, stuur je gewoon weg. En er zouden scholen zijn die dat doen, maar goed onderwijs betekent iedereen meekrijgen. Het kan u maar inspireren in de nakende, of beter huidige war for talent. Herken de talenten, maar heb tegelijk ook oog voor wat het bedrijf – sorry de samenleving – belangrijk vindt. Het is een evenwichtsoefening die we dagelijks maken in het onderwijs.

Maar in tijden van onderwijs op maat en personalisering, weten onderwijsmensen gelukkig ook hoe belangrijk sociale cohesie is en hoe een klas, een groep belangrijk blijft. Leren samenleven, weet u wel. Socialisatie zoals pedagogen zouden zeggen. We weten ook dat een goede klassfeer het leren mogelijk maakt. De kinderen beter doet presteren zo u wil, maar het is ook gewoon fijn. Dingen samen en apart doen, het is slechts een van de vele voorbeelden hoe we in het onderwijs dagelijks voor de nodige variatie zorgen opdat de kinderen bij de les blijven.

De job van leerkracht wordt gekenmerkt door zeer veel keuzes die vaak on the spot genomen moeten worden. Daarom is een goede voorbereiding cruciaal zodat je iets hebt om op terug te vallen of om deze net bewust te verlaten als opportuniteiten zich aandienen. Zie het als een businessplan dat elk uur concreet vertaald wordt.

Als er iets ook duidelijk is: werk hard. Onderschat de job van lesgever niet. Het is een constante, publieke job waar 20, 23 paar ogen je constant in de gaten houden en waar bijvoorbeeld ouders (je kan ze vergelijken met aandeelhouders) zich constant moeien vanuit een oprechte bezorgdheid voor hun eigen kind, waarbij ze vaak vergeten dat er ook nog andere kinderen zijn. De luizenmoeder is meer een documentaire dan een komisch programma, maar dat had u wellicht al door.

Maar die job blijven we toch zo lang mogelijk graag doen vanuit de liefde voor onze kinderen, mijn klas, mijn leerlingen. De belangrijkste les die ik kan meegeven als leerkracht: zie uw werknemers graag, voel er u verantwoordelijk voor, ga tot het uiterste. Het betekent vaak nachtwerk, maar u krijgt het wonder van groei en ontwikkeling in de plaats.

Misschien ook wel handig nog als tip: spring niet direct op alle mogelijk hypes voor quick wins. We hebben ons part al gehad in onderwijs van mogelijke disrupties – zoals jullie dat noemen – die uiteindelijk vooral een sof bleken. Dat onderwijs soms wat trager lijkt te gaan, is omdat we vanuit de verantwoordelijkheid voor onze leerlingen graag zeker weten dat het werkt. We experimenteren zeker, maar het kind moet uiteindelijk leren lezen en schrijven, rekenen, cultuur ontdekken, enzovoort. En onderwijs gaat voor de lange termijn, we bereiden voor op een leven.

Er valt nog veel te vertellen, maar juf Veerle staat al klaar om dieper in te gaan op hoe je zorg optimaal organiseert en ik zag dat er later nog workshops zijn rond differentiatie, omgaan met planlast en slecht-nieuwsgesprekken. Ik ben ook blij dat straks nog directrice Lotte een gaatje in haar overvolle agenda gevonden heeft om jullie te komen uitleggen hoe je met een enorme schaarste aan middelen toch een organisatie draaiende kan houden. Op het einde van de dag komt juf Ank nog een liedje aanleren. Geniet van jullie dag!”