Vrijdag verscheen een wetenschappelijke paper van Ben Williamson waarin hij stilstaat bij de stijgende populariteit van sociaal-emotioneel leren in onderwijs. Onder andere de OESO besteedt vandaag meer aandacht aan sociaal-emotioneel leren waardoor we een opvallend samengaan krijgen van psychometrie en economische analyses.

Williamson stelt dat het naïef zou zijn te denken dat de aandacht ingegeven zou zijn uit bezorgdheid voor de kinderen en jongeren. Hij stelt vast dat:

• de positieve psychologie ten gelde gemaakt wordt als bron voor productiviteitsverhoging,
• de ‘return on investment’ hoog zou zijn, met 11 dollar winst per geïnvesteerde dollar,
• en het vooral de edtech-bedrijven zijn die hier een belangrijke rol spelen achter de schermen.

Op Twitter voegde Williamson nog dit doembeeld er aan toe: straks headsets om betrokkenheid te meten?

En of dat zo vergezocht is?

Abstract van het onderzoek:

Psychology and economics are powerful sources of expert knowledge in contemporary governance. Social and emotional learning (SEL) is becoming a priority in education policy in many parts of the world. Based on the enumeration of students’ ‘noncognitive’ skills, SEL consists of a ‘psycho-economic’ combination of psychometrics with economic analysis, and is producing novel forms of statistical ‘psychodata’ about students. Constituted by an expanding infrastructure of technologies, metrics, people, money and policies, SEL has travelled transnationally through the advocacy of psychologists, economists, and behavioural scientists, with support from think tank coalitions, philanthropies, software companies, investment schemes, and international organizations. The article examines the emerging SEL infrastructure, identifying how psychological and economics experts are producing policy-relevant scientific knowledge and statistical psychodata to influence the direction of SEL policies. It examines how the OECD Study on Social and Emotional Skills, a large-scale computer-based assessment, makes ‘personality’ an international focus for policy intervention and ‘human capital’ formation, thereby translating measurable socio-emotional indicators into predicted socio-economic outcomes. The SEL measurement infrastructure instantiates psychological governance within education, one underpinned by a political rationality in which society is measured effectively through scientific fact-finding and subjects are managed affectively through psychological intervention.