Waarom systematische reviews en dat literatuurdeel in onderzoek wel belangrijk zijn in wetenschap

Ik ben een fan van de wetenschapster Dorothy Bischop, zowel van haar wetenschappelijk werk als van haar blog (haar detectiveverhalen moet ik nog lezen). Haar meest recente blogpost ligt me na aan het hart. Hierin reageert ze op 2 tweets waarin het belang van reviews en literatuur in onderzoekspaper miskend wordt:

Manuscripts should look like:
Question:
Methods:
Results:
Limitations:
Figures/Tables:

Who does these things?

Things that don't matter: introduction, discussion.

Who does these things?

— mike johansen (@mikejohansenmd) June 5, 2020

En:

I'm sympathetic (~45% convinced) to the argument that literature reviews in introductions do more harm than good. In practice, they are rarely more than cursory and uncritical, and make us beholden to ideas that have long outlived their usefulness. Space better used in methods.

— Noah Haber (@NoahHaber) June 6, 2020

Ik ben zelf misschien biased als een halve neuroot die voor de mytheboeken steeds mee dieper probeerde te graven in onderzoeksliteratuur, maar ik vind zelf dat startende wetenschappers net veel baat kunnen hebben van literatuurstudie van hun onderzoeksveld en van nagaan wat er allemaal al onderzocht is. Verder zou ik alle beginnende onderzoekers wat ervaring aanraden met replicatie-onderzoek in hun eigen veld.

Maar Noah Haber heeft gelijk – ik merk dit ook als ik artikel moet peer reviewen – dat de literatuursecties in artikels soms kunnen tegenvallen. Daarom deel ik graag deze presentatie van Dorothy Bischop over hoe je dat het best systematisch aanpakt, met onder andere deze waarschuwing: