C is in da house. Vrijdag was er een zoon besmet, nu zijn we al met drie leden van het gezin. Maar er is iets veranderd. Was het een jaar geleden gebeurd, dan waren we wellicht nu in paniek. De kans zou ook groot zijn dat ik me nu heel erg ziek zou voelen. Dat is op geen enkele manier nu het geval. Oef.
Dus toen ik het gisteren aan mijn familie liet weten, was de reactie van bijvoorbeeld mijn grootouders behoorlijk laconiek: “Iedereen zal het een keer moeten krijgen. Hopelijk heb je niet te veel last.” Omdat quasi alles al online was, hoef ik ook nauwelijks iets aan mijn agenda aan te passen. Tegelijk hoor ik langs alle kanten dat de chaos op sommige scholen nauwelijks nog te overzien is. De school van een van de kinderen is nu ook voor twee weken online gegaan door een tsunami van besmettingen, zoals ze het zelf omschreven. Het lijkt alsof we nog door twee moeilijke weken als samenleving zullen moeten gaan, maar dat er dan echt wel degelijk een veel normalere lente en zomer gloort.
2 vaccins en een booster, én een onder andere daardoor een mildere variant, doen wonderen. The sound of C has changed…
X, Y of Einstein? 
Het is inderdaad wonderlijk hoe snel de ondertoon kan draaien, op maar enkele weken tijd. Moedig van je om het wintermanifest te ondertekenen, maar zoals een beetje gevreesd leidt het niet tot een collectieve aanpak, eerder tot verdere polarisering. Er spelen nog zo veel emoties op de achtergrond. De opinie van Ignace in DS spreekt in dit verband boekdelen. Laten we hopen dat de new sound of C al die emoties wegblaast en dat er eindelijk ruimte komt voor een frisse wind.