Het was op een vergadering, nog niet zo lang geleden. Ik maak me zelden kwaad, maar toen zou mijn vrouw gezien hebben dat ik in feite kookte. Opeens hoorde ik iemand in de vergadering stellen dat we misschien toch niet te veel moeten veranderen in ons onderwijs. Dat te sterke afspraken over kwaliteit van bijvoorbeeld lesmateriaal of andere vormen van kwaliteitsborging misschien niet nodig zijn omdat het Vlaamse onderwijs het gemiddeld toch nog steeds goed doet. Het doet er niet toe waar of wanneer het was. Ook is het niet belangrijk wie het was, hou het op een van de vele mensen die betrokken zijn bij onderwijsbeleid binnen of buiten de overheid.
Kijk, ik weet dat veel onderwijsmensen fantastisch werk proberen te leveren en ook nog steeds leveren. Dit gebeurt weliswaar in steeds moeilijkere omstandigheden oa de pandemie, nu Oekraïne, maar vooral door het lerarentekort. Ik verdedig deze onderwijsmensen daarom nog steeds met volle overtuiging. Het zijn trouwens diezelfde onderwijsmensen die vaak al langer aan de alarmbel trekken dan nu de ene internationale vergelijking na de andere peilingstoets ons doet inzien.
Ik heb op die vergadering niet geroepen, ik heb geen scheldwoorden gebruikt, maar er wel met aandrang op gewezen dat als bijna 1 op 5 ons onderwijs dreigt te verlaten als functioneel analfabeet, dat ik nooit zou durven zeggen dat er geen problemen zijn of dat er niks moet gebeuren. Gelukkig wou de rest van het gezelschap zich wel samen inzetten om te helpen onderwijs beter te maken.
Vanaf nu kan ik in een dergelijke situatie zeggen dat meer dan 2 op 3 jongeren het BSO dreigt te verlaten als functioneel analfabeet op vlak van taal en rekenen. Spijtig genoeg. Wachten tot het grondwettelijk hof een uitspraak doet, iets wat ik hier en daar af en toe hoor waaien, is naar mijn bescheiden mening schuldig verzuim.
Houston, we have a huge problem, en nee, wegkijken zal ook het onderwijs als werkgever niet aantrekkelijker maken. En die beloofde herwaardering van het BSO en TSO daar mag nu dringend echt een tandje bijgezet worden. En hierbij graag niet zoals steeds het DBSO vergeten?
X, Y of Einstein? 
Dit postte ik daarstraks op mijn FB: “Inderdaad een serieus probleem, maar ten aanzien van voortvarende twitteraars et al. moet mij toch iets van het hart: zouden zij misschien toch even “opgave 2″ in dS van vandaag (p.2) willen nalezen (ja, het is een taalkwestie!) en zouden zij dan mét mij willen besluiten dat de cruciale passage in dat tekstje op zijn minst heel verwarrend, onduidelijk is? Dank u…”
Niet mee eens, sorry Wilfried.
Pedro, ik ben zelf een volwassen lezer, taalmens zelf, die goed was en is in wiskunde. Als ik de opgave, zoals die daar staat, niet begrijp, enige tijd moet nadenken, om dan te besluiten “ach, ze zullen het zo bedoelen wellicht”, dan zeg ik: die opgaveformulering is gewoon niet goed! Mag het even? Ik ben mijn post overigens wél begonnen met te zeggen (in het algemeen): “Inderdaad, een serieus probleem…”
Tja, ik ben ook een ervaren lezer, etc en had het correct opgelost binnen de minuut? Mag ik ook oneens zijn met jou? Hoop van wel.
En blij dat je het een serieus probleem vindt, want zoals ik aangaf in mijn stuk: niet iedereen blijkbaar.
Uiteraard mag jij het met mij oneens zijn, Pedro, maar ik vrees dat als we die zo geformuleerde (en dat is mijn punt eh, niet dat men geen procentrekenen moet kunnen (eindtermen lager onderwijs?)) opgave aan lukraak 100 mensen zouden laten lezen, we nog wat zouden zien… I rest my case.
Btw, in PIAAC zitten gelijkaardige oefeningen en die worden dus aan volwassenen gegeven. Goed nieuws: valt/viel goed mee.