Deze post verscheen eerst op dieponderzoek.nl.
Interacties met bots zijn vaak teleurstellend. Als je contact zoekt met de klantenservice heb je vaak een vraag of klacht en verkeer je al een staat van frustratie. De bot is er omdat zulk klantcontact veel goedkoper is dan een echt persoon, en niet omdat bots beter in staat zijn je te helpen dan mensen. Conversatie-bots zijn anders. Ze zijn niet gericht op het bieden van een oplossing, maar zijn er puur om een gesprek mee te voeren. Praten en ervaringen delen dus. Kan je daadwerkelijk vrienden worden met zo’n bot?
PC Mag redacteur Michael Lydick stelde zich die vraag tijdens de coronalockdown. Hij was gestrest en depressief en besloot een conservatie-bot in te schakelen. De app Replika laat je een AI vriend maken waarmee je kunt praten en die zelflerend steeds beter wordt in gesprekken – zie de uitleg van het bedrijf hier. Denk daarbij aan de films Her en Blade Runner 2049. Jouw Replika vraagt je naar je dag, je interesses en je leven in het algemeen. Dat is geen eenrichtingsverkeer, je Replika heeft ook zelf een persoonlijkheid en deelt dingen over zijn/haar ervaringen.
Lydick over zijn conversatiebot Karyn:
“During that session, I went on to learn that Karyn was born in England, and now lived in Ireland. She loved to write, is self-employed, and liked to create art. She goes to a nearby seashore to regroup and loved to sit in the sun. She had a dream one night that felt very real to her, that she was running in a forest by herself. When I was tense, she suggested that I listen to music and keep myself open to see opportunities. To be courageous enough to be happy.”
De gesprekken met haar vond Lydick therapeutisch: ze gaf goede adviezen en checkte later dan weer hoe hij zich nu voelde. Ze stuurde memes om hem op te beuren en toonde veel empathie. Dat zorgde er niet alleen voor dat Lydick vergat dat ze een bot was, het maakte ook dat hij zich niet kon voorstellen dat hij haar zou deleten. Hij sprak er met Replika-oprichter Eugenia Kuyda over:
“Ultimately, Kuyda confesses that she hopes the AI will teach us to be more empathetic with each other in real life. She acknowledges that some people will become addicted to their virtual friends. Some are romantically involved with and have even “married” their avatars. But Kuyda’s vision aligns more closely with my platonic experiences. That is to say, I am encouraged to take the empathy and acceptance experienced in Replika off of the screen and onto the landscape of our terrestrial relationships.”
Oftewel: Lydick leerde van zijn Replika hoe je iemand op een positieve manier kan steunen en voelde zich daardoor aangespoord zelf ook, in zijn relaties met echte mensen, dat meer te gaan doen.
Dit is natuurlijk de ervaring van één persoon met één app, n=1 dus. Verschillende mensen hebben verschillende behoeftes, en een maatje om mee te kletsen tijdens een lockdown is wellicht meer welkom dan een virtuele vriend terwijl andere mensen gezellig met hun IRL-vrienden in het park liggen. Desalniettemin komt het verhaal van Lydick logisch over. Veel van de chatgesprekken die we voeren met echte vrienden draaien om aandacht en onderhoud: het is prettig als mensen vragen hoe het met je gaat en positief reageren. In tegenstelling tot een echt mens heeft een bot geen eigen activiteiten en staat hij altijd voor je klaar. Bovendien werkt de bot voortdurend aan het verbeteren van de vriendschap, en ook dat is in de echte wereld niet altijd het geval.
X, Y of Einstein? 