Wat is het verschil tussen psychologen, economen, filosofen en politicologen enerzijds en sociologen, onderzoekers rond gender en humane wetenschappers (minus de filosofen)? Iemand die een beetje Twitter volgt zal het al gemerkt hebben, het is het verschil tussen het geloof in nature en genetica enerzijds (groep 1) en geloof in de omgeving anderzijds (groep 2).

Wat ik zelf al merkte in de ontelbare discussies on- en offline, blijkt ook uit een nieuwe studie bij 600 wetenschappers, A Cross-Disciplinary Survey of Beliefs about Human Nature, Culture, and Science. Maar er vallen nog 2 andere zaken op bij deze bevraging.

Ten eerste correleert het al dan niet geloven in een genetisch aandeel in bijvoorbeeld ons gedrag met het al dan niet geloven in de wetenschappelijke methode. De eerste groep gelooft hier veel sterker in dan de groep met oa sociale wetenschappers die minder in de rol van nature geloven. Ik zou nu hier iets villeins kunnen schrijven, maar doe het bewust niet, omdat mijn ervaring in ons taalgebied toch een stuk anders is.

Ten tweede blijkt er uit het onderzoek van Joseph Caroll et al dat er ook nog hoop is, de twee groepen kunnen elkaar vinden in het standpunt dat er interactie is tussen nature en nurture.

Volgens de onderzoekers moeten de resultaten ook vooral als een snapshot bekeken worden. Ze gaan er van uit dat de standpunten in de verschillende onderzoeksdisciplines erg veranderlijk kunnen zijn. Hier ben ik zelf ietwat voorzichtiger, temeer omdat sommige van de disciplines bijvoorbeeld de focus op nurture als uitgangspunt koesteren.

(Ik vond deze studie via BPS Digest.)