De wereld zou eind mei – of was het eind juni – er helemaal uitzien. Ik blijf hopen. Tegelijk is dat laat voor mijn studenten en bij uitbreiding alle studenten hoger onderwijs. Het was geen makkelijk jaar – voor niemand, maar zeker niet voor hen. Ik maak me weinig illusies of we hen nog veel normaals zullen kunnen bieden de komende twee maanden.

Daarom even over komende september. Alles normaal? We hebben dit wellicht al te vaak gedacht. Maar we kunnen het echt niet maken om nog een academiejaar abnormaal te laten opstarten. Besef ook dat we anders studenten gaan laten afstuderen als bachelors die nooit een academiejaar gekend hebben dat ook maar een beetje op normaal leek.

Het is moeilijk vooruitkijken in deze tijden, maar tegelijk heb ik het te vaak het gevoel dat we dat ook anderzijds te weinig doen. Misschien doen we hierdoor dan overbodig werk – ook niet vreemd in deze tijden – maar tegelijk kunnen we bijvoorbeeld sneltesten en mogelijks andere zaken uitproberen de komende weken/maanden?

Misschien kunnen we zo zelfs meer mogelijk maken dit academiejaar nog voor de examens, zodat het voor sommige studenten niet weer de examens de enige momenten op de campus worden.

Ja, ik blijf hopen.