Via de blog van de zoals steeds goed geïnformeerde Larry Ferlazzo, kwam ik op dit rapport terecht waarin gekeken werd waarom een zoveelste onderwijsinnovatietraject met nascholingen voor leraren helemaal niks opleverde. Op pagina 15 van het rapport staan drie cruciale valkuilen die je best in het achterhoofd houdt? Ferlazzo vat ze als volgt samen. Het gaat fout als…

1. Het moeilijk is voor leraren om het programma te integreren in hun gewone lesdag. Alles wat je wilt dat leraren moeten is beter kort en bondig zijn en moet gemakkelijk de plaats innemen van iets wat leraren al doen. Ze kunnen niet iets nieuws in de les inpassen als ze vandaag al vaak tijd tekort hebben om te doen wat ze al moeten doen.

2. Elk nieuw initiatief moet een minimale professionele ontwikkeling vereisen! Waarom? Vóór de pandemie hadden we leraren al nauwelijks tijd om de klas te verlaten, en dat hebben ze nu zeker niet. En nee, er zijn geen (of nauwelijks) vervangers!

3. Focus op instructie. Veel onderzoek heeft aangetoond dat de meest effectieve professionele ontwikkeling de nadruk legt op instructiestrategieën die duidelijk zijn en onmiddellijk kunnen worden toegepast door leraren, en ideeën aanreikt die beter zijn dan wat ze nu doen.