Dit artikel in De Groene kreeg ik doorgestuurd via Katleen Gabriëls en het is er eentje die verplicht lectuur zou moeten zijn op veel plaatsen (zowel pun intended als gemeend). Het gaat over het leesonderwijs, maar tegelijk is het een sterk artikel over de rol van evalueren in onderwijs en vooral: hoe het kan fout gaan.

In haar lesmethode staan geen korte verhalen, alleen enkele fictiefragmenten. De vragen daarbij zijn ook makkelijk te beantwoorden zonder de tekst te lezen: ‘Denk je dat de blogs en vlogs die op internet geplaatst worden net zo “blijvend” zijn als het dagboek van Anne Frank?’ Deze vraag wordt Kimberley gesteld in de eerste module ‘fictie’ van haar lesmethode Nederlands. Gelezen wordt een fragment van vierhonderd woorden uit Het Achterhuis over een luchtgevecht tussen Engelse en Duitse piloten. Geen enkele vraag gaat over de tekst, de stijl van Anne Frank, de jodenvervolging of over haar angst en frustratie in de onderduiksituatie. Een volgende vraag gaat over de stripversie van Anne Franks verhaal: ‘Denk je dat die het verhaal van Anne Frank “realistischer of minder realistisch” maakt?’ Ook die strip hoefde Kimberley overigens niet te lezen: hij stond ook niet in de schoolbibiotheek. Ze moest haar oordeel baseren op een fragment uit het Jeugdjournaal over de verstripping van Het Achterhuis.

Lees het, verspreid het, praat er over, ook voor leraren die geen Nederlands geven.