Via Open Culture ontdekte ik deze video’s van Theoretical Muppets.
Enkele voorbeelden:
Maakt ons onderwijs of iets anders onze jongeren minder gelukkig?
Deze week werden de nieuwe resultaten van het HSBC-onderzoek voor Vlaanderen bekend gemaakt. Apache ging hier dieper op in, en wijst op de opvallende minder goede resultaten voor jongeren in het beroepsonderwijs. Zodoende wordt er een expliciete link gelegd met bijvoorbeeld het watervalsysteem. Maar is hier sprake van causaliteit of eerder van correlatie zonder causaal verband?
Het probleem met dergelijke studies is dat net zoals volgende week bij PIRLS over begrijpend lezen, je wel correlaties kan vinden, maar een oorzakelijk verband aantonen een pak moeilijker is. We weten dat de kans om in het beroepsonderwijs terecht te komen vaak samenhangt met sociaal-economische status. En dat laatste is iets dat in veel landen vaak correleert met (mentale)gezondheid.
Maar er is meer: momenteel wordt er internationaal gesproken over een epidemie van mentale problemen bij jongeren, en opvallend vaak – net zoals hier – bij meisjes. En het is echt niet eens een louter Westers probleem. In zoveel landen zien we dezelfde trends: steeds langere wachtlijsten, sterke toenames. Daarom is het misschien beter te spreken over een pandemie dan een epidemie. Als we dezelfde trend in verschillende regio’s zien, ook in regio’s met bijvoorbeeld hele andere onderwijssystemen, is er misschien iets anders aan de hand.
Mensen kijken dan vaak naar bijvoorbeeld sociale media en technologie. Onder andere Jean Twenge klopt vaak op deze nagel, maar zoals dit draadje van Wouter Duyck toont, is dit op zijn minst niet zo eenduidig. Ik leen even zijn draadje, maar check ook zeker deze longitudinale studie.
Ook is het moeilijk om het zomaar in de schoenen van die andere pandemie – corona – te schuiven. De voorbije periode heeft er zeker geen goed aan gedaan, integendeel, maar… de trend was voordien ook al zichtbaar. Idem met oorlogen en andere crisissen. Alsof er geen miserie was in de jaren 60 (Vietnam), 70 (oliecrisis, no future), 80 (de bom), enzovoort.
Andere hypotheses die ik de voorbije tijd zag of hoorde passeren waren onder andere: het is gewoon een verwende generatie (wat beetje haaks staat op de vaststelling waar deze post mee begon), het ontbreken van structuur en/of te veel keuzes, een samenleving die meer aandacht voor mentale problemen voor heeft,…
En zo eindigt deze blogpost behoorlijk deprimerend, sorry. Ik heb namelijk geen antwoord op de vraag: wat dan wel. En die vraag houdt me al een tijdje bezig. Wellicht is het een combinatie van verschillende factoren die momenteel een meer dan onaangename cocktail veroorzaken. Dat we iets moeten doen, lijkt me zeker, ik schreef eerder deze week al hoe school en specifiek leren een positieve rol kan spelen. Maar misschien moeten we toch eens extra goed kijken naar wat de oorzaken zijn als we van preventie effectief werk willen maken?
Geen modelstudenten, wel rolmodellen: hoe maak je het hoger onderwijs inclusiever?
Ze prijken momenteel op de home pagina van de KU Leuven: Charlotte en Sara, twee leden van de A-crew. Het is een crew van student-ambassadeurs van de Associatie KU Leuven die naar middelbare scholen trekken en naar organisaties die met kwetsbare jongeren werken. Ze getuigen over de soms hobbelige wegen van een studieparcours en laten zien dat je obstakels niet altijd kan vermijden, maar wel kan overwinnen. Bovenal inspireren ze die jongeren voor wie de universiteit of hogeschool niet altijd een vanzelfsprekende keuze is. Ze zijn geen “modelstudenten” die voor alle vakken hoge punten scoren in de eerste zittijd, maar wel rolmodellen. Ze hebben immers zelf diverse achtergronden, hebben het zelf niet altijd makkelijk gehad, maar vinden daardoor wel gehoor bij leerlingen die twijfelen of het hoger onderwijs wel iets voor hen is.
Ahmed Chouyouhi, adviseur Onderwijscommunicatie en A-crew-coördinator, geeft aan dat het A-crew-project zich vooral richt op studenten met…
View original post 346 woorden meer
‘Het potje mag niet overkoken.’ Over de emotionele arbeid van de kleuterleraar.
Laat een zoekmachine maar eens afbeeldingen zoeken bij de trefwoorden ‘kleuterjuf’ of ‘kleutermeester’. Je krijgt foto’s te zien van een relaxte vrouw of man te midden van een groep kleuters. Hij/zij komt met de glimlach naar school, blijft altijd rustig en kalm en treedt steeds uitnodigend en betrokken in interactie met kinderen, ouders en collega’s. Het behoort tot de professionaliteit van de kleuterleraar om de eigen emoties te kunnen reguleren, ook in uitdagende situaties. Daarbovenop moet de kleuterleraar ook de emotieregulatie van de kinderen ondersteunen, moeilijke gesprekken aangaan met ouders, de groep aansturen, responsief-sensitief reageren op kleuters… kortom het gaat om een job die heel wat emotionele arbeid vergt. Als we aan dat facet van de job meer aandacht en erkenning geven, dan komt dat niet alleen onze kleuterleraren, maar ook onze kleuters ten goede.
Emotionele arbeid
Emotionele arbeid is werk waarbij er verwachtingen zijn op vlak van emoties. De…
View original post 925 woorden meer
We gebruiken Teams (veel) meer dan Word of Excel
Via Axios ontdekte ik dit nieuw rapport van Microsoft, waarin in 31 landen in de wereld gekeken werd naar welke tijd men binnen het 365-pakket aan welke tool spendeerde. Er is een duidelijke winnaar…
Dus we communiceren meer, maar of dit een goed effect heeft op onze productiviteit? Wellicht niet. We leren namelijk ook nog dit uit het rapport (dat in feite over AI gaat):
- 68% of people surveyed by Microsoft say they don’t have enough uninterrupted focus time.
- 64% say they struggle with having the time and energy to do their jobs — and those people are 3.5 times more likely to also struggle with innovation and strategic thinking, according to the report.
- Most leaders surveyed (60%) say they’re already feeling the effects, noting the lack of innovation — or breakthrough ideas — on their teams.
Houston, we have a problem…
Twitter gaat ‘opruimen’, maar wat met de doden?
De baas van Twitter kondigde het natuurlijk met een tweet aan:
Lijkt logisch, zeker omdat hij eerder al aangaf dat hij zich ergerde aan bots of aan opgeblazen gebruikerscijfers. Maar… accounts kunnen om verschillende redenen al jaren inactief zijn. Mensen kunnen er op uitgekeken zijn, het platform bewust links laten liggen, of… er gewoon niet meer zijn. De voorbije jaren heb ik ook verschillende kleppers op Twitter weten sterven.
Facebook heeft een hele procedure ondertussen voor bij een overlijden van een gebruiker. Ondertussen heeft Musk wel aangegeven dat de accounts niet zomaar zullen verdwijnen maar gearchiveerd zullen worden:
Maar blijkbaar is het vooral de bedoeling om accounts vrij te kunnen geven. En dit maakt het wellicht nog pijnlijker: wat als opeens een naam/nick/account van iemand die gestorven is, opeens door iemand anders weer ‘tot leven’ wordt gebracht?
Misschien lijkt het een klein stormpje, naast alle anderen zaken waar het platform door aan het gaan is, maar wel eentje die mensen echt pijn kan doen.
Leren op school kan ook net helpen om het welbevinden te verhogen
Vandaag staan in De Standaard de resultaten van de HSBC-bevraging bij jongeren tussen 11 en 18. Het goede nieuws is dat 9 op de 10 aangeeft een hoge levenstevredenheid te hebben, maar de rest van het nieuws is minder positief.
Als het minder goed gaat met jongeren wordt er vaak naar verschillende oorzaken gekeken. Ook in de krant wordt er gegist. School duikt ook soms op als mogelijke oorzaak, maar ik wil school ook bekijken als een mogelijke (deel)oplossing. Iets bijleren kan namelijk ook het welbevinden net verhogen van kinderen en jongeren. Vaak werd er in Vlaanderen gesteld dat welbevinden en betrokkenheid nodig is voor leren. We weten vandaag dat die relatie complexer is. Leren kan namelijk ook zeer zeker voor meer welbevinden of motivatie zorgen. Een review-studie uit 2021 vat het zo samen:
We hebben het al vaker gehad over hoe we kinderen kunnen helpen zich beter te voelen in hun vel en hoe school daar kan bij helpen. De ironie is dat dan vaak net waar school goed in is over het hoofd gezien wordt: laten leren.
Waarom kijk je beter rechtstaand tv? (Universiteit van Vlaanderen)
Prof. Jean-Paul Van Bendegem over schoonheid in de wiskunde!
Lectuur op zaterdag: woorden herkennen in het brein, geen daklozen meer, Facebook en kinderen, en meer
De weekendbijlage bij deze blog:
- Bijna niemand kan nog het verschil zien tussen een handtas van 10000 en van 200 dollar.
- In Finland zijn er virtueel geen daklozen meer. Hoe pakten ze het aan?
- Zijn we een stapje dichter bij mind reading? (Nee, niet echt, maar het is wel indrukwekkend)
- In de VS wil de Federal Trade Commission Facebook/Meta aanpakken zodat ze geen geld meer kunnen verdienen aan kinderen.
- Een onderzoek in de UK toont dat de geboortemaand een sterke link heeft met al dan niet een label krijgen.
- Hoe programmeer je zo een achtergrond in bijvoorbeeld Google Meet?
- Men vond 20000 jaar oud DNA terug in een prehistorische hanger!
- Een behoorlijk vreemd verlopen interview over de SLANT-techniek in onderwijs met een behoorlijk apart einde. Dit interview was hét onderwerp op de Britse Edu-twitter de voorbije week.
Hoe een stad als Singapore constant groeit en verandert, check 8 jaar in 5 minuten.
X, Y of Einstein? 